Iedereen heeft weleens ervaren hoe moeilijk het is om te communiceren zonder dat je dezelfde taal spreekt. Op vakantie, in gesprek met buitenlanders of gewoon in eigen land. Op een nieuwe werkplek, in een onbekende omgeving of simpelweg online kan er ook sprake zijn van miscommunicatie veroorzaakt ofwel door de afwezigheid van non-verbale communicatie of juist door het overheersen van met “handen en voeten” werken. Als wij iets heel graag willen delen met anderen, dan proberen wij dat op een of andere manier te doen en maakt het niet uit hoeveel moeite dat kost. Het is soms een kunst om met gebaren en gezichtsuitdrukkingen iets over te brengen. En meestal kom je er wel aan uit, maar je hebt soms het gevoel dat de essentie van je boodschap de ontvanger helemaal ontgaat door dat ene woord dat een heel verschil zou maken. Soms lijkt het op een spelletje Hints dat heel veel energie en inzet van beide kanten vereist. De afwezigheid van de non-verbale communicatie kan op haar beurt ook miscommunicatie veroorzaken. Hoe vaak sturen wij een mail of een bericht dat anders wordt geïnterpreteerd dan bedoeld? Als je face-to-face dezelfde boodschap overbrengt kan jouw stem en jouw gezichtsuitdrukking een totaal andere draai geven aan de boodschap. Je kan de inhoud verzachten of verharden.

Ik weet dat een nieuwe taal leren tijd en geduld vereist, maar ik vind het fantastisch als mijn leerlingen van begin af aan proberen met losse woordjes iets proberen te vertellen gewoon in hun ”eigen” Nederlands. Een paar maanden later maken ze zich druk om hun zinsopbouw en ik denk soms; “Weet je nog, een paar maanden geleden…”. Iedereen bepaalt uiteindelijk zelf in hoeverre de taal echt een barrière is.